Myszkowski dom kultury tętni życiem. Dla niektórych jest to drugi dom

Z czego związanego z domem kultury miała pani w mijającym roku największą satysfakcję?

Pierwsza rzecz, która przychodzi mi do głowy to zajęcia stałe, które cieszą się ogromnym powodzeniem. Popołudniami każda sala w domu kultury jest wykorzystywana. W zajęciach uczestniczy mnóstwo dzieciaków, młodzieży ale i osób dorosłych. Oprócz sekcji działających dotychczas, powstały nowe: balet, chór klasyczny, break dance, zajęcia plastyczne dla malutkich dzieciaków. Zainteresowanie baletem przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Break dance działa od marca i jest nim również duże zainteresowanie. Kiedy widzę jakąś osobę, która gra na czymś przez cały dzień i trudno ją wygonić do domu, to jest to niesamowite. Kiedyś spotkałam kogoś w domu kultury po raz któryś tego samego dnia. Zapytałam: Co tutaj robisz tak długo. Odpowiedział: Przecież to jest nasz drugi dom. Dla mnie jest największą satysfakcją, kiedy widzę, że dzieciaki dobrze się u nas czują. Każdy, kto chce rozwijać jakiś talent ma mieć u nas miejsce, w którym będzie się dobrze czuł. Widzę między uczestnikami zajęć wiele przyjaźni. To chyba też kwestia instruktorów, którzy potrafią stworzyć odpowiednią atmosferę. Te zajęcia w dużej mierze dzięki Programowi Przeciwdziałania Alkoholizmowi i Narkomanii mogą być bezpłatne.

Wygląda na to, że wystarczy stworzyć dzieciom i młodzieży odpowiednie, warunki, dobra ofertę. Czy planując otwarcie sekcji badaliście oczekiwania?

Nie, bo ile osób, tyle różnych opinii. Patrzyliśmy pod kątem organizacji imprez, co jeszcze można by dołożyć. Pomyśleliśmy, że skoro mamy folklor i Jurajskie Igraszki, świetnie byłoby, żeby funkcjonował także balet. Są dzieciaki z niespożytymi zasobami energii, a na czasie jest hip-hop. Automatycznie zrodził się pomysł sekcji break dance. Kiedy zrobiliśmy pierwszą edycje Festiwalu Sztuki Ulicy, zapraszaliśmy tańczących break dance z innych miast. Pomyśleliśmy, dlaczego nie stworzyć sekcji u siebie. Wszystko to jest spowodowane obserwacjami imprez: co się podoba i tego, co się dzieje naokoło. Śledzę też, co się dzieje w różnych ośrodkach kultury. Uważam, że warto próbować. Jeżeli nie trafimy w gusta, będziemy próbować czegoś innego. W naszym chórze klasycznym na początku było mało osób, a teraz cały czas się rozwija. Na wszystko trzeba czasu. Ludzi dowiadują się jeden od drugiego. Ktoś, kto uczestniczy w zajęciach przyprowadza znajomego. Myszkowianie chyba odkrywają w sobie talenty, skoro tyle osób się u nas pojawia.

W tym roku oglądaliśmy na scenie różne koncerty i spektakle. Jakie ma pani związane z tym refleksje?

Zamierzam prezentować na scenie domu kultury różne rzeczy w bardzo różnych gatunkach. Chcę zadowolić gusta jak największej ilości mieszkańców. Bardzo bym się cieszyła gdyby zawsze była pełna sala. Wcale tak jednak nie musi być. Są rzeczy, które przyciągają wielu widzów, ale i wartościowe pozycje niszowe. To że na spektaklu jest na widowni 60 osób nie odbieramy jako mało. Sceny kameralne w teatrach mają mnie więcej taką pojemność. W naszej Sali mieszczącej 400 osób, 60 widzów może się wydawać niewielka frekwencją. Po sukcesach operetki, postanowiliśmy spróbować opery. „Traviatę” oglądało u nas około 200 osób. To rewelacja. Nie chodzi o to, by na każdym wydarzeniu była pełna sala.Na pewno nie będziemy z tego powodu rezygnować.Spektrum naszej działalności może być bardzo szerokie.